Kapłan
Sensei Myoshu A. Jędrzejewska* urodziła się podczas okupacji niemieckiej, 26 grudnia 1942 roku w Warszawie. Dyplom lekarza otrzymała w roku 1967, rozpoczynając jednocześnie pracę w Klinice Neurologicznej Akademii Medycznej. W roku 1972 uzyskała specjalizację z zakresu neurologii klinicznej. W 1974 roku zdobyła tytuł doktora nauk medycznych. W roku 1976 uzyskała specjalizację z zakresu neuropatologii, a w dwa lata później - z patomorfologii. W roku 1984 habilitowała się i otrzymała stanowisko docenta w Instytucie Psychoneurologicznym w Warszawie. Od początku swojej kariery naukowej była członkiem Stowarzyszenia Neuropatologów Polskich (w ostatnich latach pobytu w Polsce - sekretarzem Stowarzyszenia) i International Society for Neuropatology. Wyjeżdżając z Polski zrezygnowała ze stanowiska kierownika Pracowni Mikroskopii Elektronowej, jak i docenta Zakładu Neuropatologii Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie.
Teozofią i buddyzmem interesowała się od roku 1977. W roku 1985 została wyznaczona przez Jikoji (świątynię Jōdo Shinshū w Belgii) na stanowisko świeckiego opiekuna grupki polskich wyznawców buddyzmu tradycji Jōdo Shinshū. W roku 1988 wstąpiła oficjalnie do „zakonu ludzi świeckich" (jak można by po polsku określić status religijny Jōdo Shinshū), przyjmując z rąk Zenmon-sama, głowy tejże tradycji, imię MYOSHU, co znaczy „Najwyższa Doskonałość".
W roku 1989 odpowiedziała pozytywnie na propozycję poślubienia japońskiej świątyni Jōdo Shinshū reprezentowanej przez Jushoku – czyli głównego kapłana dziedziczącego świątynię – sensei Esho Muraishi.
Po przybyciu do Japonii sensei Myoshu rozpoczęła przygotowania do odosobnienia i sesji egzaminacyjnej, które są nieodzowne dla otrzymania tradycyjnych święceń kapłańskich. Studiowała liturgię i doktrynę w świątyni Honshuji w mieście Okazaki - świątyni liczącej sobie ponad 500 lat i obsługiwanej przez potomków Shinrana Shonina - rodzinę Toro.
Rev. Toro był przez wiele lat instruktorem liturgii w Świątyni- Matce Jodo Shinshu (Honzan) zanim przejął obowiązki głównego kapłana świątyni Honshuji. Pani Toro zdecydowała się poddać takiemu samemu treningowi jak sensei Myoshu oraz odbyć odosobnienie klasztorne w identycznym terminie, by wesprzeć pierwszą w historii cudzoziemkę zakwalifikowaną do odbycia ścisłego szkolenia i rytuałów według "serca serc japońskiej tradycji". Obie zostały wyświęcone 15 czerwca 1992 roku przez Głównego Opata Jodo Shinshu Go Monshu. Sensei Myoshu otrzymała prawo nauczania zarówno w Japonii jak i na całym świecie.
Oboje państwo Toro organizowali z ramienia Honzan liczne kilkudniowe szkolenia w Dharmie dla kleru i ludzi świeckich Japonii ("renken"), na których nauczała sensei Myoshu. Pani Toro stała się dedykowanym tłumaczem tekstów sensei Myoshu, zastępując w tym pana Muraishiego w znacznym stopniu i tym samym przyczyniła się walnie do wydania pierwszej japońskiej książki Myoshu - "Wyzwolona przez Nembutsu".
Po otrzymaniu święceń kapłańskich (tokudoshiki) sensei Myoshu rozpoczęła regularną pracę jako shutto (wikary) w świątyni Korinji w Yokohamie. Po zaliczeniu szkolenia menedżerskiego i otrzymaniu licencji menadżera świątyni (bomorishiki) dołączyła do swych obowiązków również i zarządzanie Korinji.
Pracując w Yokohamie, pogłębiała swe studia nad doktryną buddyjską. Jej wiodącym nauczycielem został dzięki swej niezwykłej uprzejmości długoletni rektor Uniwersytetu Ryukoku w Kioto - najstarszej uczelni Japonii - sensei Takamaro Shigaraki.
Z uwagi na jej liczne i czasochłonne obowiązki zawodowe i wyjątkową pozycję nauczyciela Dharmy, Shigaraki sensei ustanowił dla sensei Myoshu indywidualny tryb studiów w postaci comiesięcznych seminariów otwartych. Kontynuowanie tych seminariów przez ponad 10 lat było możliwe dzięki wielkiej dedykacji kapłana świątyni Gokurakuji w Osace - pana Tomomasa Teramoto i jego niezwykłej niemieckiej żony - pani Bettiny Langner.
Sensei Myoshu nauczała wielokrotnie na Hawajach i w USA. W Europie jest znana dzięki swym pracom wygłaszanym na Światowych i Europejskich Konferencjach Jodo Shinshu, jak i dzięki swym publikacjom i tłumaczeniom. W Japonii należy do stałych anglojęzycznych wykładowców dla Tsukiji Betsuin temple in Tokio (odpowiednik archidiecezji)
Sensei Myoshu jest znanym nauczycielem Dharmy w Japonii, mimo że wykłada wyłącznie po angielsku, dociera do szerokiego ogółu japońskich wyznawców poprzez oddanych Dharmie tłumaczy. Dnia 11 marca 1996 roku została powołana na stanowisko opata Sanghi Jōdo Shinshū przy Misji Buddyjskiej w Polsce.
Jest autorką ponad 100 artykułów opublikowanych w czasopismach buddyjskich. W języku japońskim ukazały się nakładem uznanych buddyjskich wydawnictw Honganji jej dwie książki: „Wyzwolona przez Nembutsu" i „Energia Buddy, którą się stajemy". W Polsce ukazały się dotychczas dwie książki autorstwa sensei Myoshu: „Jaśniejąca Twarz Buddy" wydana przez wydawnictwo „Omer" w roku 1996 i przekład z języka japońskiego tekstów Świętej Księgi Tradycji Jodo Shinshu (Seiten) „Sutry Czystej Krainy Tradycji Jodo Shinshu" wydanej przez wydawnictwo „Dharma En" w roku 2003.
W roku 2004 ukazała się po polsku nakładem DharmaEn książka Myoshu "Energia Szczęścia – Budda" naświetlająca nieco częste problemy współczesne z buddyjskiej perspektywy. Również w roku 2004 DharmaEn udostępniło Czytelnikom "By the Power of Buddha" autorstwa Myoshu sensei. Ostatnią pozycją opublikowaną w roku 2005 przez wydawnictwo INNEN (www.innen.pl) są "Kwanty i Kobiety Buddy". Książka ukazuje buddyzm pełną mądrości żywą nauką o codzienności, wkomponowaną w odwieczne pulsowanie wszechświata.
Obecnie sensei Myoshu osiągnąwszy wiek emerytalny uzyskała pozwolenie na "przeniesienie swej bazy" do Polski bez opuszczania swej pozycji w Japonii jednakże.
* Biogram zamieszczony w "Polak w Świecie" Wydawnictwo PAI S.A. W-wa 2001 ISBN 83-223-2693-9 str. 123
